Γυναίκες με πτυχία είναι εκείνες που κακοποιούνται περισσότερο στη Ρόδο από θύτες υπεράνω υποψίας

Τα στοιχεία των Υπηρεσιών του δήμου Ρόδου για την ενδοοικογενειακή βία σοκάρουν

 

Τα στοιχεία των Υπηρεσιών του δήμου Ρόδου για την ενδοοικογενειακή βία σοκάρουν

«Νύχτες με τον εχθρό μου»… Μόνο που τώρα πια στης καραντίνας τον καιρό, δεν είναι μόνο οι νύχτες, αλλά και οι μέρες μαζί του, αφού η περίοδος του «Μένουμε Σπίτι», μας φέρνει σε συνεχόμενη και καθημερινή επαφή με τον θύτη.

Και η βία εξαπλώνεται, εντείνεται και κάποιες λίγες φορές, καταγγέλλεται.

Πριν από μερικές μέρες μάθαμε από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο του δήμου Ρόδου κ. Στράτο Καρίκη ότι υπάρχει αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας. Σ’ αυτήν εδώ την κουβέντα, με την αναπληρώτρια Διευθύντρια Κοινωνικής Πολιτικής και Υγείας του δήμου Ρόδου, την κοινωνιολόγο κ. Χριστίνα Καραγιάννη, μαθαίνουμε εκ των έσω ότι όπως πάντα έτσι και τώρα «συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες»!

Και δεν είναι σχήμα λόγου, είναι η σκοτεινή πραγματικότητα που ζουν γυναίκες οι οποίες κακοποιούνται από άντρες μορφωμένους, με χρήματα και υπεράνω πάσης υποψίας, οι οποίοι έρχονται να προστεθούν σ’ αυτούς των μεσαίων και πιο φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού.

Η κ. Καραγιάννη, δεν μπορεί να μιλήσει καθαρά, να φωτογραφίσει περιστατικά, να δώσει παραδείγματα σαφή, η κουβέντα μαζί της όμως στραπατσάρει το ιλουστρασιόν χαρτί που έχει περιτυλίξει τη δήθεν ευτυχία κάποιων.

Ακούμε όχι μόνο για αύξηση των περιστατικών βίας κατά των γυναικών αυτή την περίοδο, αλλά και για ακραία φαινόμενα βίας. Ποια μπορεί να είναι «ακραία φαινόμενα», τι μπορεί να συμβαίνει και στη Ρόδο, την εποχή της καραντίνας;
Αυτά που συνέβαιναν πάντα. Μαχαιρώματα, γυναίκα που την έχουν λούσει με βενζίνη και της έχουν βάλει φωτιά, ένας άλλος παλιότερα έβαλε φωτιά στο σπίτι… Αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν. Ο θύτης την ώρα που τρομοκρατεί, που κακοποιεί, δεν έχει όρια. Τα συνήθη είναι χαστούκια, μπλε μάτια, μώλωπες. Η γυναίκα έχει υποστεί πολλές φορές αυτή την κακοποίηση για να σηκώσει το τηλέφωνο και να μας μιλήσει. Είναι ταμπού ακόμη το να ζητήσει η γυναίκα βοήθεια.

Και ποιοι είναι αυτοί οι τύποι που βασανίζουν, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους;
Στις περισσότερες φορές ο θύτης θεωρεί ότι η γυναίκα είναι ιδιοκτησία του και ότι αυτή την ιδιοκτησία κινδυνεύει να τη χάσει και μ’ αυτό που κάνει επιβεβαιώνει την κυριότητά του. Γι’ αυτό, δεν υπάρχει ποτέ «τελευταία φορά». Απεναντίας, κάθε φορά που επιστρέφει μετά από μία συγχώρεση, γίνεται βιαιότερος. Η βία μπορεί να ξεκινήσει μ’ ένα απλό σπρώξιμο που η γυναίκα το δέχτηκε. Συχνά η γυναίκα δεν αντιλαμβάνεται την κακοποίηση ως κακοποίηση και γι’ αυτό συνεχίζει και τη δέχεται. Όταν το συνειδητοποιήσει, τότε κάνει το πρώτο βήμα για τον απεγκλωβισμό της.

Ποιοι είναι αυτοί όμως, πώς ζουν, τι δουλειά κάνουν, είναι φτωχοί, είναι πλούσιοι;
Η βία δεν έχει ούτε ταξικό ούτε μορφωτικό σύνορο. Οι πιο πολλές γυναίκες που ζήτησαν μέχρι σήμερα βοήθεια από τις δομές του δήμου Ρόδου, είναι γυναίκες με πτυχίο πανεπιστημίου ή μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο.

Δηλαδή οι μορφωμένες κακοποιούνται;
Οι μορφωμένες είναι αυτές που μπορεί να σπάσουν πιο εύκολα το ταμπού και να ζητήσουν βοήθεια.

Και οι θύτες ποιοι είναι για τις συγκεκριμένες γυναίκες, κι αυτοί μορφωμένοι, με κοινωνική θέση;
Είναι αντίστοιχης μόρφωσης, με καλή σταδιοδρομία και ίσως είναι και από τα γνωστά ονόματα, στη μικρή κοινωνία της Ρόδου. Όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού, κανείς δεν ξέρει τι γίνεται από πίσω.

Και το έχει δείξει η ζωή, ότι δηλαδή ευτυχία που διαφημίζεται δεν είναι ευτυχία!
Μα, ζωή που διαφημίζεται δεν είναι ζωή.

Είναι συγκλονιστικό αυτό που μου λέτε!
Είναι συχνά τα περιστατικά βίας και στην ανώτερη κοινωνική τάξη παράλληλα με τη μεσαία και την κατώτερη. «Μένουμε στο Σπίτι, αλλά δεν Μένουμε σιωπηλές». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει γι’ αυτό το διάστημα η Γενική Γραμματεία Ισότητας, δίνοντας και τον αριθμό 15900, για 24ωρη γραμμή βοήθειας.

Δηλαδή στις βίλες, μπορεί να πέφτει ξύλο;
Ενδέχεται.

Να επιστρέψουμε στην περίοδο της καραντίνας που διανύουμε και την παρατήρηση ότι δοκιμάζει τη σχέση του ζευγαριού! Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αυτή την περίοδο οι προσωπικές σχέσεις δοκιμάζονται και ανοικοδομούνται. Όποιοι έχουν καταφέρει κι έχουν βρει κοινά σημεία επαφής, θα πορευτούν και μέσα στην καραντίνα και μετά από αυτήν. Όσοι έχουν συνάψει σχέσεις για κοινωνικοοικονομικούς λόγους και αυτό το διάστημα συνειδητοποιούν ότι δεν εκπληρώνονται τα θέλω τους και οι επιθυμίες τους, αυτοί με το τελείωμα της πανδημίας και για το επόμενο διάστημα της ζωής τους, θα θέλουν να ζήσουν αυτό που στερήθηκαν τόσα χρόνια. Βγαίνουν στην επιφάνεια τα πραγματικά θέλω και οι συμβιβασμοί πάνε στην άκρη γιατί η ζωή τελειώνει, το βλέπουν καθημερινά στην τηλεόραση με τους θανάτους που ανακοινώνονται.

Τι άλλο θα λέγατε για τη Ρόδο, τι διαπιστώνετε στο πέρασμα των χρόνων;
Στα επτά χρόνια που λειτουργούν οι δομές Υποστήριξης Γυναικών του δήμου Ρόδου, τα περιστατικά βίας όχι μόνο αυξάνονται αριθμητικά, αλλά και σε βιαιότητα. Στη Ρόδο που δεν μπορούμε να πούμε ότι παρατηρούμε συνεχόμενα έντονα περιστατικά βίας, υπάρχουν ωστόσο «εκρήξεις βίας» που εμφανίζονται με συχνότητα ενός ή δύο το χρόνο όπως το ακραίο περιστατικό βίας στην Ελένη Τοπαλούδη.

Πριν δύο-τρία χρόνια επίσης, σε χωριό της Ρόδου, ο θύτης έστρεψε το όπλο του προς τη γυναίκα και τα παιδιά του και στη συνέχεια αυτοπυροβολήθηκε, μπροστά τους. Κι αυτό είναι ακραίας μορφής βία. Ακραία μορφή βίας είναι αυτή που συναντούμε, αυτές τις μέρες πολύ συχνά όταν ηλικιωμένοι με νοσήματα και αναπηρίες, έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Αυτή τη στιγμή στη Ρόδο είναι πολλοί οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν γιατί τους έχει εγκαταλείψει το οικογενειακό τους περιβάλλον ή βρέθηκαν να είναι μόνοι τους και τώρα σε καιρό καραντίνας που περιορίστηκαν και οι κοινωνικές σχέσεις, τους έχει εγκαταλείψει και η γειτονιά.

Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί σ’ αυτές τις συνθήκες που διανύουμε τις τελευταίες εβδομάδες, απευθύνονται σ’ εμάς και ζητούν βοήθεια. Ζητούν φαγητό, ζητούν να τους αγοράσουμε τα φάρμακά τους και όποιας μορφής φροντίδα. Τα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά με ηλικιωμένους καταγράφονται στην πόλη της Ρόδου και σε όλες τις συνοικίες της όπου τα πράγματα είναι πιο απρόσωπα, σε σχέση με τα χωριά. Στη Ρόδο το Χαραλάμπειο Γηροκομείο λειτουργεί για ενεργούς ηλικιωμένους, το γηροκομείο στα Κολύμπια είναι για βαριές ασθένειες ενώ δεν υπάρχει η ενδιάμεση δομή για τα περιστατικά που μόλις αναφέραμε, αλλά και για ηλικιωμένους, μόνους καρκινοπαθείς τους οποίους δεν δέχονται οι άλλες δύο δομές.

Επομένως έχει αυξηθεί η… δουλειά στις δομές του Δήμου, αυτή την περίοδο!
Δεν είναι ότι έχει αυξηθεί η δουλειά, η δουλειά αυξάνεται τα τελευταία χρόνια συνεχώς κι αυτό γιατί οι δομές πρόνοιας του δήμου Ρόδου είναι γνωστές στον κόσμο γα την ποιοτική προσφορά τους ενώ επιπλέον έχουμε αποδείξει ότι τόσα χρόνια η εχεμύθεια και το απόρρητο, δεν έχουν σπάσει. Κι αυτό παρότι έχουμε δεχτεί επανειλημμένα απειλές από θύτες είτε αυτοί έρχονται οι ίδιοι σ’ εμάς είτε τους εκπροσωπούν άλλοι.

Την περίοδο αυτή έχουμε πράγματι αύξηση των γυναικών που ζητούν βοήθεια ωστόσο τη δεδομένη χρονική περίοδο, λόγω των έκτακτων μέτρων για τον κορωνοϊό, γίνεται συμβουλευτική, κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη των γυναικών μέσω των τηλεφωνικών γραμμών μας.

Τα τηλέφωνά μας είναι τα: 2241067155- 67128 και 67120. Από τις 8 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα απαντούν στις γραμμές αυτές η κοινωνιολόγος Εύη Μηνατσή, η ψυχολόγος Δέσποινα Φακιδαράκη και η κοινωνική λειτουργός Θεανώ Χρυσού. Επιπλέον λειτουργεί ο ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών με γυναίκες από όλη την Ελλάδα, μαζί με τα παιδιά τους οι οποίες μπορούν να φιλοξενηθούν για τρεις μήνες και έχουν δυνατότητα παραμονής άλλους τρεις.

Ένα δεύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που κακοποιούνται αυτή την περίοδο, είναι το άγχος και ο φόβος ότι χάνουν την εργασία τους, γι’ αυτό οι δομές μας, κάνουν επαγγελματική συμβουλευτική και ενδυνάμωση σε γυναίκες θύματα βίας ή πολλαπλών διακρίσεων. Δηλαδή γυναίκες άνεργες, αρχηγούς μονογονεϊκών οικογενειών, γυναίκες με αναπηρία, πρόσφυγες, Ρομά.

Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών του δήμου Ρόδου είναι το πρώτο στην Ελλάδα που εγκρίθηκε από το υπουργείο Παιδείας και μπορεί να μπαίνει και στα σχολεία. Συνεργάτες μου, σ’ αυτή τη δομή είναι η Ελευθερία Παπανθύμου κοινωνική λειτουργός, Κλεοπάτρα Τερλόγκου οικονομική διαχειρίστρια, Σωτηρία Παπαοικονόμου γενικών καθηκόντων ενώ προχωρούμε σε προκήρυξη για την πρόσληψη ψυχολόγου και εκπαιδευτικού και θα προκηρύξουμε επιπλέον θέση νομικού, για το Συμβουλευτικό Κέντρο.

«Μένουμε στο Σπίτι, αλλά δεν Μένουμε Σιωπηλές»!
Γραμμή Επικοινωνίας 15900, όλο το 24ωρο

Η περίοδος του «Μένουμε Σπίτι», μας φέρνει σε συνεχόμενη και καθημερινή επαφή με τον θύτη. Το πρόβλημα επομένως της ενδοοικογενειακής βίας εντείνεται.

Ροδούλα Λουλουδάκη
Η Ροδιακή