Συγκλονίζει η διάσωση της 18χρονης από το Ηράκλειο μετά από 12 ώρες στη θάλασσα

Ψαράδες άκουσαν το κλάμα και ένα «μαμά»

 

Ψαράδες άκουσαν το κλάμα και ένα «μαμά»

Τύχη... ωκεανό είχε η 18χρονη από το Ηράκλειο, τα ίχνη της οποίας εξαφανίστηκαν από την περιοχή της Θερίσου, κινητοποιώντας την οικογένειά της αλλά και το Χαμόγελο του Παιδιού. Όπως αποδείχτηκε, η ζωή της διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο αφού θαλασσοδερνόταν επί δώδεκα ώρες σε περιοχή ανοιχτά του Καλού Χωριού Λασιθίου όπου την εντόπισαν εντελώς τυχαία οι σωτήρες της.

Ο Θεός ή η τύχη ήθελαν να βρεθεί ζωντανή. Μία σειρά από συγκυρίες οδήγησαν ερασιτέχνες ψαράδες κοντά στο σημείο όπου επέπλεε και την ανέσυραν από το νερό σε κατάσταση σοκ και σοβαρής υποθερμίας. Άκουγαν μέσα στο σκοτάδι κλάμα σαν παιδιού και μία φωνή να φωνάζει «μαμά!».

Η κοπέλα, όπως μετέφεραν οι ψαράδες, υποστήριξε ότι έπεσε η τσάντα της στο νερό από απόκρημνο σημείο, επιχείρησε να την πιάσει με αποτέλεσμα να παρασυρθεί από τα ρεύματα.

Για την εξαφάνιση της 18χρονης υπήρξε αρχικώς κινητοποίηση των οικείων της μέσω Facebook ενώ στη συνέχεια σήμανε και Amber Alert. Δεκάδες ήταν οι κοινοποιήσεις από χρήστες του διαδικτύου σε μία προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου ενώ πολύ γρήγορα δόθηκε το στίγμα ότι η 18χρονη εθεάθη στον Άγιο Νικόλαο.

Υπάρχουν ερωτηματικά στην υπόθεση, όμως το βέβαιο είναι ότι στάθηκε εξαιρετικά τυχερή μέσα στην ατυχία της.

Ο Γιώργος Σαρειδάκης, πρόεδρος του Συλλόγου Ερασιτεχνών Ψαράδων Αγίου Νικολάου και ένας ακόμα ερασιτέχνης ψαράς, ο Γιώργος Δουνάκης, μίλησαν στο anatoli.gr για την πρωτόγνωρη εμπειρία που βίωσαν με τη διάσωση της 18χρονης.

Είναι εντυπωσιακή συγκυρία ότι έβγαιναν πρώτη φορά για νυκτερινό ψάρεμα καθώς ήθελαν να δοκιμάσουν μία νέα τεχνική ψαρέματος.

Τα παιχνίδια της τύχης και η επιχείρηση διάσωσης

«Ετοίμασα από την προηγούμενη το σκάφος, και για πρώτη φορά έβγαλα το κυκλικό σωσίβιο από το σημείο που το έχω συνήθως στο σκάφος μαζί με τα υπόλοιπα σωστικά μου και το έβαλα σε ένα σημείο πιο άμεσα προσβάσιμο για ώρα ανάγκης – πού να ‘ξερα!»

Η βραδιά ήταν απίστευτη», διηγείται ο Γιώργος. «Δεν είχε καθόλου κύμα και προμηνυόταν μια όμορφη ψαρευτική βραδιά παρέα με ένα φίλο. Όταν φτάσαμε στο σημείο και έσβησα τον κινητήρα του σκάφους, απολαύσαμε την απόλυτη ησυχία και ηρεμία μακριά από τα φώτα και τους θορύβους της πόλης.

Και εκεί άρχισαν όλα! Άκουγα από πολύ μακριά κάποιο παιδάκι (έτσι μου φαινόταν) να φωνάζει «μαμά, μαμά» και να κλαίει.

Το λέω στον φίλο μου αλλά με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι επειδή είναι άπνοια ίσως ακούγαμε από το ξενοδοχείο Daios κάτι. Γιατί πολύ αμυδρά ακουγόταν και μουσική από το ξενοδοχείο και έτσι δεν δώσαμε περαιτέρω σημασία. Πού να πάει και το μυαλό μας;» περιγράφει.

«Φύγαμε και πήγαμε προς το Καλό Χωριό όπου κάτσαμε περίπου μέχρι τις 11 παρά. Επειδή δεν είχαμε αποτελέσματα με το ψάρεμά μας, πήρα την απόφαση να ξαναπάω εκεί κοντά στο αρχικό μου σημείο να ψαρέψω λίγο περισσότερο.

Με το που φτάσαμε, σταματάω περίπου στην ίδια περιοχή και σβήνω πάλι τον κινητήρα. Ρίχνουμε τα καλάμια μας. Ξανακούω πιο κοντά αυτή τη φορά και πιο ξεκαθαριστά πάλι το «Μαμά, μαμά» και το κλάμα και τότε σιγουρευόμαστε. Λέω στον φίλο μου το Γιώργο: «Μάζεψε, γιατί υπάρχει άνθρωπος στη θάλασσα».

Το μυαλό μου πήγε σε κάποιο σκάφος λαθρομεταναστών αφού δεν έβλεπα το παραμικρό φως ή διακριτικό μέσα στη θάλασσα. Έκανα σκέψεις ότι ίσως κάποιο παιδάκι είναι σε σωσίβια λέμβο ή κάτι τέτοιο.

Πήρα τον προβολέα που έχω στο σκάφος, έβαλα μπροστά και προσπαθούσα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι να δω από πού έρχεται ο ήχος. Η διαδικασία ήταν αρκετά δύσκολη. Φανταστείτε στο απόλυτο σκοτάδι να ψάχνεις ένα μικρό κεφαλάκι στα μαύρα νερά!

Ο ήχος του κινητήρα του σκάφους μου έκανε την επιχείρηση εντοπισμού πιο δύσκολη, μιας και δεν την άκουγα και έτσι αναγκαζόμουν κάθε 10 δευτερόλεπτα να σβήνω τον κινητήρα, να ακούω, να βάζω πάλι μπροστά και να προχωρώ προς την φωνή της, όσο πιο διστακτικά μπορούσα, για να μην την χτυπήσω και με την προπέλα, γιατί δεν ήξερα καν πόσο μακριά ή κοντά βρίσκεται από μένα και προς τα πού.

Γύρω στα δεκαπέντε λεπτά αργότερα, η επιχείρηση διάσωσης στέφθηκε με επιτυχία!

«Ήταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, μη ικανή να πιάσει το σωσίβιο και να κολυμπήσει καλά, αν και το πέταξα μπροστά της στο μισό μέτρο. Μετά από δύο απόπειρες κατάλαβα ότι δεν μπορεί ούτε το σωσίβιο να πιάσει και με προσεκτικούς χειρισμούς την προσέγγισα από τα πλάγια του σκάφους και την τράβηξα μέσα».

Επικοινώνησε με το Λιμεναρχείο, τους ενημέρωσε ώστε να ειδοποιήσουν το ΕΚΑΒ ενώ την τύλιξε με μία πετσέτα. «Αυτό που αποκόμισα εγώ από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι να σώσεις μια ανθρώπινη ζωή, είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να σου συμβεί», τονίζει ο Γιώργος Σαρειδάκης.

«Και το σπουδαιότερο; Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Μια σειρά γεγονότων που μου συνέβησαν με έφεραν στο συγκεκριμένο σημείο, την κατάλληλη στιγμή!».

Πατρίς Ηρακλείου