Στις δικαστικές αίθουσες η ιστορία της φοιτήτριας Νομικής
Στις δικαστικές αίθουσες η ιστορία της φοιτήτριας Νομικής
Είχε ανοίξει την ψυχή της στην «Π», μία μόλις μέρα μετά την πρωτόδικη ομόφωνη καταδίκη του πατέρα της από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου σε συνολική ποινή κάθειρξης 32 ετών για τις κατηγορίες του βιασμού, της αιμομιξίας και της αποπλάνησης σε βάρος της.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, θα σταθεί και πάλι ενώπιον της δικαιοσύνης, αφού η υπόθεση που έχει σημαδέψει τη ζωή της θα εκδικαστεί σε δεύτερο βαθμό. Ο πατέρας αρνείται με σθένος τις κατηγορίες και επιμένει στην αθωότητά του. Σύμφωνα με την καταγγελία της κοπέλας, το μαρτύριο της ξεκίνησε το 2008 όταν ήταν μόλις 11 ετών.
Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να αποκαλύψει το ένοχο μυστικό στη μεγαλύτερη αδερφή της, η οποία υπέστη σοκ αφού για εκείνη ο πατέρας τους ήταν…Θεός. Παρά τα τραυματικά βιώματα, κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και με την κατάλληλη υποστήριξη να βρει τον δρόμο της και να κάνει όνειρα για το μέλλον. Πέρασε στη Νομική και μάλιστα είναι αριστούχος.
Πείστηκε να ανοίξει την καρδιά της μόνο και μόνο για να στείλει μήνυμα προς όλα εκείνα τα παιδιά που έχουν βιώσει ή βιώνουν ανάλογες καταστάσεις, τις οποίες υπομένουν σιωπηλά, εγκλωβισμένα στον φόβο και στη χαμηλή αυτοεκτίμηση. «Τίποτα δεν τελειώνει» ήταν το μήνυμά της και πραγματικά αποτελεί τρανή απόδειξη ότι όσο σκοτεινή και αν είναι μια διαδρομή, στο τέλος υπάρχει ξέφωτο!
Τα όνειρα που έκανε για τη ζωή από μικρό παιδί ίσως να ήταν και η «ασπίδα» της στα «πέτρινα» παιδικά χρόνια αλλά και μετέπειτα στην εφηβεία της. Όταν τη ρωτήσαμε τι ήταν εκείνο που την κράτησε «ζωντανή», μας απάντησε: «Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που με κράτησε, τι ήταν αυτό που μου έδωσε δύναμη. Ήξερα όμως μέσα μου τι ήθελα να γίνω.
Από μικρή είχα όνειρα και είχα πλάνο για τη ζωή, κάτι που μου αρέσει να κάνω και τώρα. Μου αρέσει να σχεδιάζω το μέλλον μου γιατί νιώθω ασφάλεια. Προσπαθούσα να κάνω “θετικές” σκέψεις, να σκέφτομαι ότι υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις».
Στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην «Π» είχε παραδεχτεί ότι τα όσα βίωσε από μικρό παιδί την επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό να επιλέξει την νομική. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο ερωτήθηκε και από την έδρα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Ηρακλείου.
«Σκεφτόμουν ότι ήθελα να γίνω εισαγγελέας για να έχω τη δύναμη και τη γνώση να προστατεύσω παιδιά σαν εμένα, να γίνω η προστάτιδά τους. Όμως επειδή είμαι πολύ πονεμένη, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα καταφέρω. Δεν θέλω επειδή έχω τόσο πόνο μέσα μου να σφάλω και να αδικήσω κάποιον άνθρωπο λόγω του προσωπικού μου βιώματος, δεν θα ήθελα να κάνω λάθος» μας είχε πει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.