Μητροπολίτης Ρόδου: «Ακόμα και η συμφορά μπορεί να γίνει αφετηρία για κάτι ουσιαστικότερο»

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ.κ. Κύριλλος μιλά σήμερα στη «Ροδιακή» για την πανδημία, τις κλειστές εκκλησίες και τα μέτρα και προτρέπει τους πιστούς να προσεύχονται γιατί ο Θεός δε μας εγκαταλείπει

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ.κ. Κύριλλος μιλά σήμερα στη «Ροδιακή» για την πανδημία, τις κλειστές εκκλησίες και τα μέτρα και προτρέπει τους πιστούς να προσεύχονται γιατί ο Θεός δε μας εγκαταλείπει

Η εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού δημιούργησε πρωτόγνωρες καταστάσεις και στην Εκκλησία μας που κλήθηκε να πάρει τη δύσκολη απόφαση τερματισμού της λειτουργικής ζωής των κληρικών προτρέποντας τους πιστούς να προσεύχονται παραμένοντας στα σπίτια τους.

Απόφαση δύσκολη ειδικά τώρα που πλησιάζουν οι Άγιες Ημέρες του Πάσχα, αλλά αναγκαία για την προστασία της ανθρώπινης ζωής που κινδυνεύει από έναν αόρατο και άγνωστο ακόμη εχθρό!

Εν μέσω λοιπόν αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων που ζούμε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ.κ. Κύριλλος στέλνει μήνυμα πίστεως και αισιοδοξίας στους συμπατριώτες μας και τονίζει ότι η Εκκλησία μας θα σταθεί δίπλα τους και ειδικά σε όσους έχουν ανάγκη.

Παράλληλα επισημαίνει ότι ο κίνδυνος θα ξεπεραστεί και ότι θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας, όμως ο κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος καθώς τέτοιες καταστάσεις αφήνουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην πορεία της ανθρωπότητας. Γι’αυτό πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να αναλαμβάνουμε όλοι τις ευθύνες μας, καθώς ο Θεός δεν είναι αίτιος των κακών, αλλά… αγάπη!

Σεβασμιώτατε, οι πολίτες σήμερα στο νησί μας δοκιμάζονται όπως δοκιμάζονται και όλοι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη από την πανδημία του κορωνοϊού. Πώς μπορεί να βοηθήσει η Εκκλησία σε τέτοιες στιγμές;
Η επιδημία του κορωνοϊού άλλαξε την καθημερινότητά μας και αναστάτωσε την προσωπική και κοινωνική ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Οι αριθμοί πραγματικά τρομάζουν και ο άνθρωπος αισθάνεται αδύνατος και ανασφαλής. Η Εκκλησία, πέραν της αντιμετωπίσεως ανακυπτόντων προβλημάτων της καθημερινότητας των ανθρώπων, στα οποία κατά το μέτρο των δυνατοτήτων της ανταποκρίνεται, καταθέτει το μήνυμά της, μήνυμα ελπίδας προς τον Θεό, αγάπης προς τον συνάνθρωπο (πλησίον), και ευθύνης απέναντι στον άνθρωπο, χάρη του οποίου ο Θεός ενανθρώπισε και τον οποίο δεν άφησε μόνο στην περιπλάνησή του, αλλά ήλθε αυτός ο ίδιος να τον αναζητήσει, να τον συναντήσει και να του δώσει προοπτική.

Οι εκκλησίες όλης της χώρας όπως και αυτές του νησιού μας είναι κλειστές σχεδόν από τα μέσα Μαρτίου. Πόσο δύσκολο ήταν να εφαρμοστεί αυτή η απόφαση της κυβέρνησης; Στο μήνυμά σας για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου μιλήσατε για πόνο και θλίψη όσον αφορά αυτό το ζήτημα.
Είναι αλήθεια ότι βρεθήκαμε ενώπιον καταστάσεως, την οποία ουδέποτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε, ιδιαίτερα όσον αφορά την παρούσα χρονική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της επικείμενης Μεγάλης Εβδομάδας και της Εορτής του Πάσχα. Γι’ αυτό το λόγο και η αρχική απορία και δυσκολία στη λήψη αποφάσεων. Αλλά η Εκκλησία αποφάσισε με ευθύνη γιατί προέχει ο άνθρωπος, ο οποίος από τη διασπορά της μόλυνσης κινδυνεύει. Προχώρησε συντεταγμένα στην αποδοχή των μέτρων της πολιτείας γιατί τα μέλη της είναι μέλη της συντεταγμένης πολιτείας που έλαβε τα μέτρα και τις αποφάσεις.

Ο πόνος και η θλίψη έγκειται όχι στο γεγονός των πολιτειακών μέτρων για αναστολή της λειτουργίας των Ναών μας αλλά σ’ εκείνο της μη δυνατότητάς μας, εξαιτίας της ενεστώσας πραγματικότητας, να συμμετέχουμε στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας. Κυρίως για μας τους Κληρικούς αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί η λειτουργική ζωή είναι η ίδια η ζωή μας και χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε εαυτούς. Επιπλέον διαφορετική αντιμετώπιση των πολιτειακών μέτρων από την Εκκλησία θα δημιουργούσε καταστάσεις διχασμού στον λαό μας και αυτό που προέχει τούτη τη στιγμή είναι η διαφύλαξη της ενότητας και η ανάληψη της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα από μας.

Τι σας λένε οι πιστοί, πώς το αντιμετωπίζουν; Εσείς ο ίδιος μας προτρέψατε να κάνουμε το σπίτι μας κατ’ οίκον εκκλησία. Έγινε πράξη από τον κόσμο και πόσο βοήθησε κάτι τέτοιο στην ψυχική ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει με τον Θεό;
Όπως και σε κάθε περίπτωση, που άπτεται της δημόσιας ζωής, οι αντιδράσεις ήταν διαφορετικές, με την πλειονότητα να επικροτεί την απόφαση της Εκκλησίας. Προσωπικά το εισέπραξα όταν, πριν ακόμα τη δημοσίευση των σχετικών κυβερνητικών αποφάσεων, έδωσα εντολή να κλείσουν τις πύλες τους τα Μοναστήρια μας, ως μέτρο για την αποφυγή μετακινήσεων των πιστών, δεδομένου ότι οι Ιερές Μονές συγκεντρώνουν πολλούς προσκυνητές απ’ όλο το νησί. Παράλληλα πολλοί πιστοί μας αντέδρασαν και αντιδρούν, μάλιστα δε εν όψει του επικείμενου Πάσχα. Καταλαβαίνουμε την αγωνία τους, η οποία είναι και δική μας εντονότερη αγωνία.

Αλλά δεν είναι καιρός για αντιπαραθέσεις, αλλά καιρός ευθύνης. Μπορούμε να προσευχηθούμε στο σπίτι μας, στο θυσιαστήριο της καρδιάς μας, προσωπικά γνωρίζω ότι πάρα πολλοί άνθρωποι σήμερα προσεύχονται μέ ένταση, να ενδυναμώσουμε τον πόθο μας και την αγάπη μας για τη λειτουργική μας ζωή και να επιστρέψουμε στους ναούς μας, γιατί θα επιστρέψουμε, καλλιεργημένοι πιο πολύ πνευματικά και με περισσότερη αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο.

Πώς θα είναι ο άνθρωπος, Σεβασμιώτατε μετά από αυτή τη δοκιμασία; Πιστεύετε πως θα ενισχυθεί η πίστη μας προς τον Θεό μετά από όσα ζούμε και θα ζήσουμε μέχρι να ξεπεραστεί ο κίνδυνος στη χώρα μας;
Ο κίνδυνος θα ξεπεραστεί και θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας. Ο κόσμος όμως της μετα-κορωνοϊόν εποχής σίγουρα δεν θα είναι ο ίδιος. Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε την αλλαγή αλλά ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι παρόμοιες καταστάσεις άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην πορεία της ανθρωπότητας. Ένα ερώτημα, επί παραδείγματι, που πλανάται είναι πώς τα μέτρα απομονώσεως των ανθρώπων μεταξύ τους θα καθοδηγήσουν τις αυριανές τους σχέσεις ή αν ο τρόπος εργασίας μας αυτό τον καιρό θα επηρεάσει τον αυριανό τρόπο μας.

Το πόσο θα επηρεαστεί η πίστη μας και τούτο είναι ζητούμενο. Άλλων ναι και άλλων όχι, όπως συμβαίνει πάντα. Εξαρτάται από το περιεχόμενο του καθενός και από την ικανότητα να κατανοεί ψύχραιμα τις δυσκολίες και να μαθαίνει απ’ αυτές... Πόσοι θα μπορέσουμε, επί παραδείγματι, να κατανοήσουμε ότι η ζωή μας είναι υπεράνω των δεδομένων και των αυτονοήτων εντός των οποίων φαλκιδεύσαμε το αληθινό νόημα της ζωής, καταφάσκοντες την ουτοπία;

Πολλοί εκτιμούν ότι οι επιπτώσεις σε οικονομικό επίπεδο θα είναι τεράστιες και ότι θα πληγούν ακόμα περισσότερο αδύναμοι συνάνθρωποί μας. Εξίσου σημαντική όμως θα είναι η ανάγκη μας για ψυχική στήριξη από τα τόσα που θα ακολουθήσουν. Ξέρετε, πολλοί μιλούν για τεράστια οικονομική καταστροφή στη Ρόδο και ας ελπίσουμε να μη χρειαστεί να διαχειριστούμε την απώλεια ανθρώπινων ζωών… Η Εκκλησία πώς θα βοηθήσει σε αυτό;
Ακούμε τις αναλύσεις και τις εκτιμήσεις των αναλυτών, αν και πολλές φορές είναι αντικρουόμενες για τις συνέπειες και τις επιπτώσεις της παρούσας κρίσης. Προσωπικά ανησυχώ και με προβληματίζει η επόμενη ημέρα γιατί έχω ζωντανή την εμπειρία της προηγούμενης κρίσης (εννοώ της οικονομικής του 2008 και εντεύθεν). Απευχόμεθα να ζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις και ελπίζουμε για το αντίθετο. Η Εκκλησία θα κάνει το χρέος της όπως πάντα γιατί γνωρίζει εξ εμπειρίας τον τρόπο και τη μέθοδο. Άλλωστε και αυτές τις ημέρες της αναστολής λειτουργίας των Ναών δεν έχει σταματήσει να προσφέρει.

Μιλήσατε για ψυχική στήριξη. Είναι ανεκτίμητη η ψυχολογική υποστήριξη που προσφέρεται από την αναμετάδοση των ιερών ακολουθιών από Ραδιοφωνικούς και Τηλεοπτικούς Σταθμούς, όπως το δικό μας το «Θάρρι», αλλά και από τους άλλους πανελλήνιας εμβέλειας. Επίσης, η επικοινωνία των ανθρώπων μας με τους Κληρικούς μας μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Είναι μιά σημαντική προσφορά την απήχηση της οποίας εισπράττουμε καθημερινά. Από την άλλη, από τις αντιδράσεις λόγω της αναστολής λειτουργίας των Ναών, κατανοούμε το μέγεθος σημασίας της λειτουργικής ζωής για την εσωτερική καλλιέργεια και ψυχική ισορροπία των ανθρώπων.

Ας σταθούμε και πάλι στα όσα επισημάνατε με αφορμή την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είπατε: «Ο Θεός δε μας εγκατέλειψε ούτε θα μας εγκαταλείψει». Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στους συμπατριώτες μας; Άλλωστε πλησιάζουν και οι Άγιες Ημέρες του Πάσχα.
Μήνυμα πίστεως και αισιοδοξίας. Η ζωή ποτέ δεν είναι εύκολη υπόθεση, αν βέβαια θέλουμε να την αντικρίζουμε κατά πρόσωπο. Κάθε δυσκολία, ακόμα και η συμφορά, μπορεί να γίνει αφετηρία για κάτι ουσιαστικότερο και να αναπροσαρμόσει το μέτρο της ευθύνης μας. Ο Θεός ποτέ δεν μας εγκαταλείπει. Ο Θεός είναι αγάπη και η αγάπη του για τον άνθρωπο είναι δεδομένη, χωρίς διακρίσεις. Την ευθύνη μας πρέπει να αναλογιστούμε. Διάβαζα προ ημερών σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο ότι η αποψίλωση των παρθένων τροπικών δασών στερεί από ιούς τον ζωτικό τους χώρο με αποτέλεσμα τη διασπορά τους και μετάδοσή τους στον άνθρωπο. Αν τούτο συμβαίνει, δεν είμαι ειδικός να το κρίνω, στο τέλος η ευθύνη ανήκει σε μας τους ίδιους

Ο Θεός δεν είναι αίτιος των κακών. Εκείνος σαρκώθηκε, έπαθε και αναστήθηκε για μας. Θα αναστηθεί πάλι σε λίγες μέρες, έστω και άν οι πιστοί μας δεν θα μπορέσουν, εξαιτίας των απαγορευτικών μέτρων, να συγκεντρωθούν στους Ναούς μας και να εορτάσουν, όπως γνωρίζουν. Ανεξάρτητα από τη συμμετοχή στην εκκλησιαστική σύναξη, από τα μπαλκόνια και τις αυλές των σπιτιών μας θα ακούσουμε τις καμπάνες να κηρύττουν την Ανάσταση, θα κάνουμε το Σταυρό μας, θα κρατήσουμε τη λαμπάδα μας, θα ψάλλουμε το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» και θα βεβαιωθούμε ότι ο Χριστός νίκησε την αρρώστια και τον θάνατο και θα νικήσει και τον λοιμό που τόσο έχει τρομάξει την οικουμένη.

Η Ροδιακή