Να ενταχθούν στο έκτακτο επίδομα ζητούν μουσικοί και εργαζόμενοι του ευρύτερου κλάδου

Με επιστολή του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος προς τον πρωθυπουργό και τους αρμοδίους υπουργούς, την οποία συνυπογράφουν δεκάδες καλλιτέχνες και εργαζόμενοι του κλάδου από όλη την χώρα

 

Με επιστολή του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος προς τον πρωθυπουργό και τους αρμοδίους υπουργούς, την οποία συνυπογράφουν δεκάδες καλλιτέχνες και εργαζόμενοι του κλάδου από όλη την χώρα

Δημήτρης Ζερβουδάκης, τραγουδοποιός - Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος

«Όλα τα σπίτια ζουν με τη μουσική, δεν μπορούν οι μουσικοί να πεταχτούν με τέτοιο τρόπο στα σκουπίδια»

«Το αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι επέστρεψε στην ζωή μας το “ΕΜΕΙΣ”»

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έχει φιλοξενηθεί πολλάκις στο ραδιόφωνο του «Παρατηρητή». Είτε «αυτοπροσώπως» με συνεντεύξεις και πάντα «πολύτιμες» συζητήσεις, είτε δια μέσου των τραγουδιών του που αποτελούν βασικό κομμάτι του μουσικού μέρους στην 20ετή και πλέον πορεία του σταθμού.

Διατηρώντας πάντα τις ιδιότητες του συνθέτη και τραγουδοποιού, το πρωί της Τρίτης, 7 Απριλίου, μίλησε και πάλι στα «ερτζιανά» του «Ράδιο Παρατηρητής 94 fm» αυτή τη φορά και με την ιδιότητα του αντιπροέδρου του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος, που εδώ και δέκα και πλέον ημέρες, με επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Υπουργό Οικονομικών, τον Υπουργό Εργασίας και την Υπουργό Πολιτισμού, ανέλαβαν την πρωτοβουλία «διεκδίκησης» από πλευράς της κυβέρνησης της διεύρυνσης των προϋποθέσεων για την παροχή της έκτακτης επιδότησης και στους εργαζόμενους στον κλάδο του «θεάματος – ακροάματος».

Την επιστολή συνυπογράφουν μέχρι στιγμής δεκάδες σύλλογοι και σωματεία μεταξύ των οποίων η Ένωση Εργαζομένων Ε.Ρ.Τ., η Ένωση Κινηματογραφιστών Βόρειας Ελλάδας, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης Κ.Ο.Θ., Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος Π.Ο.Θ.Α., το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου και του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών καθώς και δεκάδες καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος, η Χάρις Αλεξίου, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Γιώργος Νταλάρας και πολλοί άλλοι, ζητώντας το «αυτονόητο» όπως επισημαίνει στην συνέντευξή του ο Δημήτρης Ζερβουδάκης την συμπερίληψη των «εργατών του θεάματος – ακροάματος, μία τεράστια γκάμα επαγγελματιών» στα μέτρα στήριξης των εργαζομένων απέναντι στην πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει η πανδημία του κορωνοϊού.

Απουσία όπως υπογραμμίζει ο ίδιος οποιασδήποτε απάντησης ή σχετικής μέριμνας από πλευράς των αρμοδίων, η πολιτεία όπως καταγγέλλει «δημιουργεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα σε συνθήκες πολέμου». Εκφράζοντας ερωτηματικά για τις συνθήκες που θα ισχύουν σε επίπεδο εργασιακών και μη δικαιωμάτων, μετά το τέλος της πανδημίας, ο ίδιος στέκεται στο αισιόδοξο μήνυμα των ημερών, στην υποχώρηση του «ΕΓΩ» και την επιστροφή του «ΕΜΕΙΣ».

Δημήτρης Ζερβουδάκης όμως…

«Η εμμονή στο να μην παρθούν μέτρα για τους ανθρώπους του κλάδου, δημιουργεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα σε συνθήκη πολέμου»

ΠτΘ: κ.Ζερβουδάκη ενημερωθήκαμε πρόσφατα για τις κινήσεις του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος, μεταξύ των οποίων και για την επιστολή προς τον πρωθυπουργό για τα μέτρα στήριξης λόγω κορωνοϊού τα οποία δεν έχουν ληφθεί ή δεν περιλαμβάνουν το κομμάτι των εργαζομένων στον κλάδο των μουσικών και των λοιπών συνεργατών σας. Τι ισχύει;

Δ.Ζ.: Αρχικά θα πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν μιλάμε για τους επώνυμους δημιουργούς και τραγουδιστές, οι οποίοι έχουν - και λόγω δημοφιλίας- μια άλλη σχέση οικονομικής απολαβής με το κοινό και τη δουλειά τους. Μιλάμε για όλο τον κόσμο της εργασίας μπροστά και πίσω από τα φώτα, που ουσιαστικά στηρίζει και αυτούς τους ανθρώπους, και είναι μέσα στην ευρύτερη ανωνυμία. Μιλάμε για τους «εργάτες» στο θέαμα-ακρόαμα. Οι μουσικοί, οι νέοι τραγουδιστές, τα εκκολαπτόμενα ταλέντα ίσως, άνθρωποι που ίσως να μην διαγράψανε την τροχιά που διαγράψανε οι επώνυμοι, οι φωτιστές, οι ηχολήπτες, οι φροντιστές, οι ηθοποιοί, οι άνθρωποι του θεάτρου, οι τεχνικοί επίσης στο θέατρο κ.ο.κ. Μία τεράστια γκάμα επαγγελματιών, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια δημιουργούν έναν σοβαρότατο κύκλο εργασίας οικονομικά, αποδίδοντας τους φόρους τους, τις ασφαλιστικές τους εισφορές, και κάποια στιγμή παίρνει το κράτος μια απόφαση και τους κρατάει απ’ έξω, ουσιαστικά τους χαρακτηρίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αυτή η απόφαση και η εμμονή στο να μην παρθούν μέτρα για αυτούς τους ανθρώπους, δημιουργεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα σε συνθήκη πολέμου. Κατά την γνώμη μας, ως Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος εδώ υπάρχει ένα τεχνικό λάθος. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο σε βάρος της κοινωνίας, πόσω δε μάλλον το να στήσουμε έναν μηχανισμό εξαπάτησης του κράτους αυτή την ώρα. Επιθυμούμε ο κόσμος, ο οποίος είναι πιστοποιημένα επαγγελματίας στο θέαμα-ακρόαμα, να συμπεριληφθεί μέσα στις προϋποθέσεις για την επιδοματική ενίσχυση. Είναι έντεκα μέρες που έχουμε πάρει αυτή την πρωτοβουλία και ο κόσμος πρέπει να μάθει ότι δεν έχουμε πάρει απάντηση. Δεν είναι καιρός αυτός για να σιωπούν οι υπεύθυνοι. Πρέπει να αντιμετωπίσουν και αυτές τις οικογένειες, γιατί η αγωνία τους έχει «επιθετική» πια ανάπτυξη και οπωσδήποτε θα πρέπει άμεσα να αλλάξουν οι παράμετροι στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, να συμπεριληφθούν οι προϋποθέσεις για όλους αυτούς που δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, να υπάρξει πρόβλεψη για τους καθηγητές μουσικούς οι οποίοι εργάζονται με εργόσημο και αντίστοιχα και για τους μακροχρόνια άνεργους μουσικούς που πιστοποιείται ότι κάνουν αυτή τη δουλειά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν αναγκαστεί να βγουν ακόμα και στον δρόμο να τραγουδούν και να παίζουν, προκειμένου να βιοποριστούν. Είναι μια συνθήκη τρόμου. Όλα τα σπίτια ζουν με τη μουσική. Δεν μπορούν οι μουσικοί να πεταχτούν με τέτοιο τρόπο στα σκουπίδια.

«Η σιωπή που λαμβάνουμε ως αντιμετώπιση, δεν είναι καλή, δεν είναι δημοκρατική, δεν είναι καν συνεπής και υπεύθυνη στάση»

ΠτΘ: Το «πρόβλημα» ξεκινάει από το καθεστώς εργασίας των μουσικών που λίγο πολύ γνωρίζουμε τις «ιδιαίτερες συνθήκες» που υπάρχουν, με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, την εργασία συγκεκριμένες ημέρες την εβδομάδα κ.ο.κ. Όπως διευκρινίζετε δε και στην επιστολή προς τον πρωθυπουργό υπάρχει ζήτημα και με το χρονικό όριο που έχει τεθεί (πρόσληψη ή δελτίο παροχής από την 1η Μαρτίου και μετά) που εξαιρεί μεγάλο κομμάτι εργαζομένων του κλάδου, την ώρα που οι ακυρώσεις παραστάσεων, συναυλιών κτλ. ξεκίνησαν ήδη από τα τέλη Φεβρουαρίου…

Δ.Ζ.: Αυτό είναι εντελώς ανεδαφικό. Όπως και άλλα πράγματα τα οποία παρατηρούμε και σαν επαγγελματίες αυτή τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη. Το διάστημα που δίνει το κράτος, σε ό,τι αφορά το 1-20 Μαρτίου είναι η περίοδος όπου θεσμοθετήθηκαν και οι απαγορεύσεις στους δημόσιους χώρους. Εγώ για παράδειγμα, ματαίωσα όλες μου τις συναυλίες, από τέλη Φλεβάρη - αρχές Μάρτη, διότι θεώρησα ότι μια συνεπής στάση απέναντι και στο ίδιο μου το κοινό ήταν να μην το εκθέσω σε αυτή τη λαίλαπα. Αυτό όμως συνεπάγεται και έναν αιφνίδιο «εργασιακό θάνατο» για τους συνεργάτες μου. Εγώ έχω από πίσω μου εννέα οικογένειες. Όλη αυτή η διαδικασία δεν έχει αγγιχθεί, παρά το γεγονός ότι έχουμε τοποθετηθεί, έχουμε λάβει ήδη την υποστήριξη και υπογραφή ανθρώπων όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χαρούλα Αλεξίου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και όλου του καλλιτεχνικού φάσματος που συνυπογράφουν την πρωτοβουλία μας, ζητώντας την επίλυση του. Η αντιμετώπιση που υπάρχει είναι η σιωπή. Αυτό δεν είναι καλό, δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι καν συνεπής και υπεύθυνη στάση, ειδικά αυτή την περίοδο του πολέμου που ζούμε. Δεν ζητάμε κάτι παράλογο.

«Η εκστρατεία του μηνύματος #ΜένουμεΣπίτι κόστισε 11 εκατομμύρια ευρώ και εμείς μιλάμε για το θα δοθεί η δυνατότητα σε κάποιες χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα να πάνε και τρεις φορές στο σούπερ μάρκετ να γεμίσουν το σπίτι τους;»

ΠτΘ: Μήπως ο αριθμός των ατόμων εκείνων που ανήκουν σε αυτό το φάσμα το οποίο επιθυμείτε και ζητάτε να καλυφθεί, είναι «απαγορευτικός» για τα οικονομικά του κράτους;

Δ.Ζ.: Αν είμαστε λίγοι το παίρνουμε το επίδομα, αν είμαστε πολλοί δεν το παίρνουμε το επίδομα; Αυτό είναι μια αστειότητα. Μιλάμε χονδρικά γύρω στους 2.000 ανθρώπους, δηλαδή για 1.600.000 ευρώ. Είναι αστείο το νούμερο. Αν στις ανακοινώσεις που εκκρεμούν να γίνουν- που θα είναι και οι τελευταίες όπως διαφαίνεται-, δεν συμπεριληφθεί όλος αυτός ο κόσμος, δεν πρόκειται το επόμενο διάστημα, που τα πράγματα απ’ ό,τι δείχνουν θα συνεχιστούν, να τύχουν καμίας μέριμνας από πουθενά. Θα βρεθούν ουσιαστικά στο απόλυτο κενό.

Η εκστρατεία του μηνύματος #ΜένουμεΣπίτι κόστισε 11 εκατομμύρια ευρώ. Είμαστε πολίτες του τόπου, βλέπουμε τι γίνεται, κρίνουμε και συγκρίνουμε. Για ποιο πράγμα μιλάμε τώρα; Το να δώσουμε τη δυνατότητα σε κάποιες χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα να πάνε και τρεις φορές στο σούπερ μάρκετ να γεμίσουν το σπίτι τους;

«Όλα τα κεντρικά ΜΜΕ των Αθηνών, σιωπούν απέναντι σε αυτή την πρωτοβουλία “τσαλαπατώντας” τις υπογραφές του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου και όσων έχουν προσφέρει τόσα στην μουσική, την τέχνη, τον πολιτισμό σε αυτόν τον τόπο»

ΠτΘ: Έχετε στείλει επιστολή και προς τη νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας την κ. Σακελλαροπούλου, ζητώντας να λάβει σχετική μέριμνα…

Δ.Ζ.: Ακριβώς. Όλα τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης των Αθηνών, αυτά τα «ανευθυνο-υπεύθυνα» κανάλια, τα μεγαλοκανάλια, σιωπούν απέναντι σε αυτή την πρωτοβουλία, τσαλαπατώντας τις υπογραφές του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν δώσει τόσα στη μουσική, την τέχνη και τον πολιτισμό σε αυτό τον τόπο. Αυτή η έπαρση κάπου εδράζεται. Ακριβώς επειδή πήρανε αυτά τα 11 εκατομμύρια. Είμαστε ενεργοί πολίτες. Δεν είμαστε λάχανα.

«Κάναμε μια κίνηση σε ό,τι αφορά την “υγιή” συνδικαλιστική προσέγγιση του ζητήματος, και από δω και πέρα επιχειρούμε να μιλήσει η τέχνη μας πια γι’ αυτό»

ΠτΘ: Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις σας; Τι θα κάνετε από δω και πέρα και κυρίως σε τι επίπεδο φτάνει η ανασφάλεια των ανθρώπων του κλάδου σας;

Δ.Ζ.: Σίγουρα πολύς κόσμος, πολλές οικογένειες θα βουλιάξουν στην κατάθλιψη, με όλα τα παρεπόμενα μέσα στα σπίτια. Υπάρχει που υπάρχει ο εγκλεισμός, το να υπάρξει και αυτή η απαξίωση σε ανθρώπους που είναι χρόνια επαγγελματίες και ουσιαστικά δεν έχουν το στοιχειώδες ανταποδοτικό όφελος από την πολιτεία σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, θα δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό. Σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση, επειδή υπάρχουν και όλες αυτές οι απαγορεύσεις προκειμένου πραγματικά να αντιμετωπίσουμε την επιδημία και επειδή σε καμία των περιπτώσεων εμείς δεν επιθυμούμε να βγούμε απέναντι στους συμπολίτες μας, δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε στο δρόμο να βγούμε. Κάναμε μια κίνηση σε ό,τι αφορά την «υγιή» συνδικαλιστική προσέγγιση του ζητήματος, και από δω και πέρα επιχειρούμε να μιλήσει η τέχνη μας πια γι’ αυτό. Ουσιαστικά μιλάμε με τραγούδια και με βίντεο. Θα είμαστε σκωπτικοί, καταγγελτικοί και θα προσπαθήσουμε με αυτό τον τρόπο να “ξετρυπώσουμε” τους υπεύθυνους που κωφεύουν. Δεν έχουμε και πολλά όπλα. Το μοναδικό και πιο σπουδαίο όπλο μας είναι να εκθέσουμε αυτούς τους αδιάφορους υπεύθυνους προς το πρόβλημά μας, στην κοινωνία, στο κοινό που μας στηρίζει χρόνια και χρόνια. Το κοινό πρέπει να μάθει τι γίνεται.

«Τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν, ευνοώντας τους έχοντες και τους κατέχοντες»

ΠτΘ: Σας ανησυχεί για το πώς μπορεί να εξελιχθεί και ο κλάδος σας;

Δ.Ζ.: Αυτή η περίπτωση της πανδημία με βρήκε ακριβώς τη στιγμή που ολοκλήρωσα δημιουργικά μετά από δυο χρόνια εντατικής εργασίας μια ενότητα τραγουδιών, μια ηχογράφηση και την οποία σκοπεύαμε σιγά σιγά να δώσουμε στην κυκλοφορία. Ήδη κυκλοφόρησα κάποια τραγούδια στο διαδίκτυο δειλά δειλά. Το βαφτίσαμε «Του τρελού η ανάσα». Προσωπικά διαλέγω τον πρωτότυπο δρόμο. Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία μετάδοσης «κλικ» από το σπίτι μου, και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να το κάνω διότι κάνω αυτή τη δουλειά πολλά χρόνια και η βασική μου αγάπη είναι η ζωντανή μου επικοινωνία με το κοινό. Εμένα μου λείπε το «παρεάκι μου», το βλέμμα, η ανάσα του νου μου. Δεν θέλω με τίποτα να απομονωθώ και να συνυπογράψω σε αυτή την ήττα, με το ότι κάθομαι μόνος στο σπίτι και κάνω μια μετάδοση στο διαδίκτυο. Βέβαια κατανοώ και την ανάγκη των συναδέλφων που το κάνουν, απλώς εγώ δεν μπορώ να το κάνω.

Σε ό,τι αφορά το πώς θα είναι τα πράγματα, ήδη αίρονται δημοκρατικά μας δικαιώματα, και ιδιαίτερα αίρονται εργασιακά μας δικαιώματα. Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά στο τέλος, όταν θα φύγει η πανδημία, θα αλλάξει και θα επανέλθει στην κανονικότητα. Πιστεύω ότι τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν, μέτρα τα οποία μετά θα ευνοήσουν τους έχοντες και κατέχοντες. Ήδη μαθαίνουμε ότι τεράστιες βιομηχανίες, μέσω της αναστολής εργασιών, βάζουν κόσμο σε διαθεσιμότητα. Γίνεται μια μάχη αυτή τη στιγμή.

Το αισιόδοξο μήνυμα ωστόσο είναι ότι επέστρεψε στη ζωή μας, με έναν πολύ αγαπησιάρικο τρόπο και με πολύ έντονη παρουσία το «ΕΜΕΙΣ». Επιτέλους το «εγώ» υποχωρεί. Κανένας μόνος αυτές τις «άγριες μέρες». Αυτή είναι η άποψή μας στον Σύλλογο Μουσικών Βορείου Ελλάδος, αυτή είναι η πρότασή μας προς τους εργαζόμενους συναδέλφους, αλλά και προς το κοινό, την κοινωνία ολόκληρη, και έτσι θα συνεχίσουμε. Εγώ πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε στο τέλος.

Νατάσσα Βαφειάδου
Παρατηρητής της Θράκης